Bugün 17 Ağustos, tarifsiz acıların yaşandığı, yıkılan binaların tutuşan elleri birbirinden ayırdığı, hafızalardan silinmeyecek günün yıl dönümü... Bir çoğumuzun depremle ilk kez tanıştığı o kara gün... Kayıp günü kısaca. Herkes bir şeyini yitirdi o gün... Ne acı ki, ilk değildi, sonda olmadı, olmayacakta!
Acılı yüreklere, içi yananlara sonsuz sabır diliyorum... Bu felaketin boyutlarının artmasına sebep olanlara ise diyecek söz bulamıyorum!
17 Ağustos 2012 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder